Van de familie voor de familie

Gamarjobat!

Nu, tijd voor een klein verslagje tot nu toe. Zal het niet te lang maken want ben hier maar even en dan is het zonde alle tijd op de computer door te brengen.

De reis is voorspoedig verlopen. Vliegen blijft een hel maar als je maar zorgt dat je zo weinig mogelijk slaapt voor de vlucht dan is de vlucht zelve zo voorbij. Voor de zoveelste keer Istanbul alleen als doorreiziger aangedaan, wat toch een beetje zonde blijft. Verder naar Trabzon alwaar de planning ophield en de 'go-with-the-flow' benadering opgenomen werd. Deze bezorgde mij een lift over de verrassend puike wegen naar een klein stadje in Oost-Turkije, Ardeshen genaamd. Verder vervoer zat er niet meer in dus een schimmig hotel moest uitkomst bieden. Het standaard incheck-riedeltje kwam voorbij (ontbijt van 7-9, uitchecken om 10, kamer op de 3e verdieping, hoertje toets 0) en na het dumpen van m'n spullen even een biertje gepakt in de hotelbar. Ondanks de aanwezigheid van heel wat Turkse leren jasjes en zwarte hoeden werd uitgerekend ondergetekende door het personeel gelabeld als 'maffia' waar ik verder niets tegenin gebracht heb; je weet nooit waar het goed voor is. Nog nagenietend van de buikdansende zanglijster te bed gekeerd.

De volgende dag heerlijk verslapen maar toch ontbijt gekregen. Na me op de weg geposteerd te hebben verwachtende dat het wel een poosje zou duren kwam er al na 2 minuten een bus langs die naar de grens met Georgie zou gaan. Hoera! Helaas werd ik er in Hopa uitgeschopt maar gelukkig bood een minibusje uitkomst. Na de gebruikelijke grensperikelen (duwen, trekken, schreeuwen, smokkelen, omkopen) was ik er weer; m'n tweede (of derde) vaderland! Hop op de bus naar Tbilisi denk! Aldaar om middernacht aangekomen en m'n weg gemaakt naar Nani's flat in Saburtalo. Zelden heb ik zo'n verbaasd gilletje gehoord als die van zusje Mari toen ze de deur opendeed en broer Billy zag staan. Onmiddelijk werd er een blik vrienden opengetrokken en de eerste supra was een feit. O wat is het fijn om terug te zijn! 's Ochtends gewekt door Nani (die 's nachts moest werken) om me een dikke knuffel en m'n ouwe sloffen te doen toekomen. 't Feest kan beginnen, want Billy is binnen!

Intussen weer veel oude vrienden ontmoet (Louke uit Baku, Ian en Dionne, Tano uit Tbilisi) en nieuwe gemaakt en bovenal een mooie reis gemaakt naar de Pankisi vallei, alwaar de Kisten (etnisch Tsjetsjenen) wonen en dolgraag met wapens zwaaien en op paarden rondgalloperen. Zie de foto's. Deze week ga ik maar eens langs bij m'n oude werkgever om inspiratie op te doen voor de rest van m'n leven. Voor volgende week staan er nog twee visites gepland (uit Yerevan en Moskou) en ben ik van plan op zoek te gaan naar de wortels van deze lieve familie, in de bergen ten westen van Zuid-Ossetie. Oei wat gaat de tijd weer snel...

Naghvamdis!